Gerhard en Emma zitten aan een fraai gedekte tafel aan een glas witte wijn. Ze weten nu een dag dat ze finalist zijn en hebben de andere twee in de tussentijd niet meer gezien. De kijkers wel, die hebben van beide kandidaten een pleidooi gezien over waarom ze moeten blijven...
Janto: Lieve schatten van kijkers, ik weet dat ik sowenso soms een beetje veeeeel ben. Dat zei mijn moeder vroeger al en mijn vader en mijn zus trouwens ook. Oh en mijn oma. Wie niet zou ik willen zeggen. Maar ik kan niet anders mensen. Dit ben ik nou eenmaal! Ja dat is het. Ik wil dat jullie weten dat ik hier in deze kelderette de heeeele tijd mijn heeerlijke zelf ben geweest. En ik heb van elke minuut genoten! Mijn hele leven hoor ik al dat het wel een tandje minder mag, dat ik een minder heftige versie van mezelf moet zijn en ik had me voorgenomen om dat hier in de kelders gewoon niet te doen. En kijk nou, ik zit er nog steeds in! Dus ik mag mezelf zijn! Het geld kan me niet veel schelen, als ik win ga ik lekker uit eten met de andere kandidaten of zoiets. En mijn oma wil al haar hele leven op een cruise, maar die kan dat never niet betalen. Nou oma, we gaan!
Kirsten: Ja jezus, wat moet ik nou zeggen? Ik ben gewoon Kirsten en ik ben direct en ik ben super heftig soms. Ik heb geloof ik een heleboel mensen lichtelijk beledigd in de afgelopen maanden, maar ik weet nu van mezelf dat ik dat dus niet uit kan zetten. En ik zit hier in een kelder en ik denk na over waarom ik nou eigenlijk mee heb lopen doen en ik denk dat ik het weet... Ik heb geen geld nodig, want ik ben hartstikke gelukkig met wat ik heb, mijn kinderen, mijn vrienden, mijn familie. Ik wilde mezelf beter leren kennen en dat is gelukt. Het was best wel confronterend, want ik ben er achter gekomen dat ik mezelf gewoon niet altijd even leuk en sympathiek vind. Nee joh, ik ben gewoon een takkewijf toch? Wacht... Het gaat tussen mij en Janto toch?
Stem: Uhm... Ja...
Kirsten: Zou ik hem mogen zien? Ik wil wat tegen hem zeggen.
Dit is uiteraard niet het format van het programma maar een regisseur schreeuwt tegen de productie op de vloer dat ze dit moeten doen. En dus gaan de deuren van Janto en Kirsten open. Janto blijft zitten, maar Kirsten staat op en loopt een minuutje later de kamer van Janto binnen.
Janto: Oh jee, hebben we het hele gebeuren weer veranderd?
Kirsten: Nou ik geloof dat ik dat gedaan heb. Luister Janto. Ik ben een paar keer flink naar tegen je geweest en ik wil twee dingen tegen je zeggen. Het eerste is: Sorry...
Janto: Joh meid, we zeggen allemaal wel eens wat...
Kirsten: En het tweede is... Ik ben klaar. Ik ben tevreden. In die hele fucking finale ga ik never nooit winnen van Emma, want die is takke slim en ik nogal niet. Maar jij, jij hebt de hele tijd laten zien hoe goed je hier in bent dus ik stap er uit. Ik geef vrijwillig op en ik wil dat jij die finale gaat spelen.
Janto: Ja maar lieve schat, dat kun je toch niet doen?
Kirsten: Wat had ik nou gezegd? Ik ben je lieve schat niet Janko.
Janto: Haha, dat ben je wel... En ik huil anders nooit... Nee dat is niet waar, ik huil echt supervaak.
Emma en Gerhard zitten aan tafel en er wordt een enorme schaal met kreeft en kaviaar gebracht. Een winnaars diner. En terwijl Kirsten onder luid gejuich van duizenden fans wordt binnengehaald in de 'gewone' wereld gaat de deur van hun kamer open...
Janto: Oh jaaaaa kreeft! Die gaat sowenso op hoor lieverds!
